آن نـــــالـــــــه ها که از غم دلـــدار مى‏کشم       

 آهــــى‏است کــــــز درون شـــرربار مى‏کشم

بــــــــا یـــــار دلفریب بگـــــــو: پــــرده برگشا

        کــــــز هجــــــــر روى مــــاه تو، آزار مى‏کشم

منصـــــــور را گـــــذار کـــه فریاد او به دوست      

 در جمـــــع گلــــــرخــــــان به سرِدار مى‏کشم

ســـــاقــــى بریز بــــاده به جامم که هجر یار 

      بــــــارى‏است بس‏گــــران به سربار مى‏کشم

گفتــى که دوست باز کند، در به روى دوست      

 این حســــرتى است تازه که بسیار مى‏کشم

کـــــوچک مگیــــــر کلبـــــه پیـــر مغان که من      

بــــــوى نگــــار زان در و دیــــــوار مــــى‏کشم

ســـــالک! در این سـلــــوک به دنبال کیستى؟     

مـــــن یــــــــار را بــــــه کوچه و بازار مى‏کشم