وقت جان کندن من بود ، نمی دانستم............. تیغ بر گردن من بود، نمی دانستم

گفتم از سوزش عشق است اگر می میرم.... خنجری بر تن من بود ، نمی دانستم

ساقی ام قاتل من بود نمی فهمیدم............... میکده مدفن من بود، نمی دانستم

آن چه در حجم پراز درد گلویم پژمرد.............   آخرین شیون من بود، نمی دانستم

تا نمردم بگذارید که فریاد کنم...............  دوست هم دشمن من بود، نمی دانستم

از همان خنده که معنای عطوفت می داد.......  نیتش کشتن من بود، نمی دانستم

آن چه من بارقه ی عاطفه پنداشتمش...........   آتش خرمن من بود، نمی دانستم

لحظه ی وصل من و دوست ، خدا می داند... وقت جان کندن من بود، نمی دانستم