ما مثل طایفه و گروهى هستیم که رییس خود را حبس(1) نموده است و در بلایا، خود تصمیم جنگ و یا صلح را اتّخاذ مى کند! خودمان کرده ایم و اجازه نمى دهیم بیاید قضایا را حلّ کند، با این که مى دانیم اگر بیاید مى تواند مشکلات را حلّ کند، ولى باز او را محبوس کرده ایم! 
بنابراین، اگر میلیون ها نفر هم با او موافق باشند، او مثل شخص وحید و تنها است که هیچ ناصر و مُعین و یار و یاورى ندارد! زیرا ما در بیدارى درست به وظیفه ى خود عمل نمى کنیم، با این حال منتظر هستیم که بیدار شویم و تهجّد به جا آوریم. اگر توفیق شامل حال انسان گردد، از خواب بیدار مى شود و مشغول تهجّد مى گردد؛ ولى اگر توفیق نباشد، چنان چه بیدار هم بشود، از آن ها بهره نمى برد.

آقایى که زیاد به مسجد جمکران مى رود، مى گفت: آقا(2) را در مسجد جمکران دیدم، به من فرمود: به دل سوختگان ما بگو براى ما دعا کنند، و یک مرتبه از نظرم غائب شد، نه این که راه برود و کم کم از نظرم غائب شود!
همین آقا هفته ى قبل از آن هم، حضرت را در خواب دیده بود. ولى افسوس که همه براى برآورده شدن حاجت شخصى خود به مسجد جمکران مى روند، و نمى دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایى از آن ها دارد که براى تعجیل فَرَج او دعا کنند! چنان که به آن آقا(3) فرموده بود: این ها که به این جا آمده اند، دوستان خوب ما هستند، و هر کدام حاجتى دارند: خانه، زن، فرزند، مال، اداى دین؛ ولى هیچ کس در فکر من نیست!
آرى، او هزار سال است که زندانى است، لذا هر کس که براى حاجتى به مکان مقدّسى مانند مسجد جمکران مى رود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسطه ى فیض، یعنى فَرَج خود آن حضرت را از خدا بخواهد.
خدا مى داند در دفتر امام زمان ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ـ جزو چه کسانى هستیم؟! کسى که اعمال بندگان در هر هفته دو روز (روز دوشنبه و پنجشنبه) به او عرضه مى شود. همین قدر مى دانیم آن طورى که باید باشیم، نیستیم.

1. زندانى.
2. حضرت غائب ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ـ .
3. شیخ ابراهیم حایرى ـ رحمه اللّه  ـ در حال اعتکاف در مسجد کوفه.

جهت شادی روح بلند و ملکوتی عارف بالحق پیر وارسته سالک الی الله نایب بر حق حضرت ولی عصر (عج) مرحوم آیت الله بهجت صلوات

ظهور تو بهار سبز زندگی ماست

چه شب‌هایی که در انتظار آمدنت روبروی پنجره انتظار می‌نشینم و دست بر زیر چانه می‌زنم و به آن سوی پنجره می‌نگرم تا شاید نقطه‌ای از دور نمایان شود و آن نقطه نورانی باشد .

تو همانی که هفت شهر عشق را کوچه به کوچه و کوچه‌هایش را منزل به منزل می‌شناسی و از خیابان سبزش به انتهایی می‌رسی که آسمانش حکایت‌ کننده یازده ستاره دیگر است و یازده ستاره نورانی که هر کدام چراغ هدایت هزاران انسان خاموش بوده‌اند .

ای اجابت‌کننده‌ی دردها ! ظهور تو بهار سبز زندگی ماست .

من از خودم شرم دارم که ادعای عاشقی امام زمانم را دارم ولی هیچ کاری نکرده‌ام تا زود بیاید . مولای من و آقای من بیا تا برایت بگویم که دست‌هایمان از تهی پر شده است . بیا تا بگویم که سرمای سوزان ابلیس در تمام وجودمان رخنه کرده است . می‌دانم که بر همه عالم ناظری ای حاظر غایب .

ای مولا !  بیا که بی تو بهار را صفایی نیست . بیا که از خزان فراقت درخت امید منتظران رو به خشکیدن است .

ای سرو قد! هر جمعه که می‌آید از شوق زیر سایه‌ات آرام گرفتن بی‌قرارانه به نظاره آسمان می‌نشینم ولی افسوس که باز خورشید جمعه‌ها بی تو غروب می‌کند .

کجایی ای آیت الهی تا با اشک‌هایم جان غربت را به امید وصال بشویم . من این جاده پرشیب خزان را همچون راه سعی صفا و مروه خواهم رفت تا به بهار زندگی برسم .

یوسف زهرا ! دیدن چهره زیبایت را کدامین جمعه منتظر باشم که بی تو زندگی، بی معنا  دل‌ها تاریک و سرد و چشم‌ها همه منتظرند و به امید رسیدنت ای مسافر غریب در انتظاریم .

بسم رب المهدی...

شهیدان مردانی اند به رنگ خدا و از اهالی ملکوت اعلی که که ارواحشان تحمل حبس در زندان تن را ندارند و بهانه ای می خواهند تا به سوی معبود خویش پرواز کنند و این دنیای فانی را به اهلشان واگذارند و این پرواز محدود به زمان و مکان خاصی نیست،  هر زمان خداوند اراده کند دری را به سوی آسمان باز می کند و آنان را در بهشت جاودان خویش جای می دهد.......

مصداق آن هم شهیدان مظلوم رهپویان وصال در واقعه بمب گذاری حسینیه سیالشهدا (ع) شیراز بود  که امروز یک سال از آن واقعه می گذرد شهیدانی که در همین دنیای پر از فساد و ابتذالی که ما در آن فرو رفته ایم زیستند و نه تنها در این منجلاب فرو نرفتند بلکه به ما آموختند که می توان در این دنیای آلوده و سر شار از فساد و ابتذال و نابرابری رنگ و بوی خدا به خود گرفت و حتی اگر مصلحت الهی بود با یک پرواز به خود خدا رسید و در نزد او جای گرفت....

اما شهیدان چه کردند که به اینجا رسیدند؟؟

امروز با شهیدان مهدوی و هاشمی  از شهیدان واقعه بمب گذاری رهپویان وصال شیراز- به بهانه سالگرد شهادتشان و از زبان خانواده هایشان – بیشتر آشنا می شویم.

     شهیدمحمد مهدوی

     متولد 17 بهمن 1366

تحصیلات: لیسانس

• خواندن نهج البلاغه کار هر شبش بود.
• پول کلاس خصوصی هایش را خرج خانواده ای فقیر می کرد.
• از بچگی تو مجلس شهدا بود.

شهیدغلامرضا مروجی هاشمی

متولد: 23 دی 1345

تحصیلات: دیپلم

·        از خرید که برگشتم دیدم بچه ها از شدت گریه چشمهاشون سرخ شده. گفتم غلامرضا! بچه ها چشونه؟ گفت: براشون قصه کربلا رو تعریف کردم.

·        دیدم داره نماز می خونه، پا شدم نمازم رو خوندم، می خواستم بخوابم که گفت: هنوز اذان صبح نشده، الآن وقت نماز شبه ، تازه فهمیدم داستان موبایل قبل از اذان چی بود.

توجه: مراسم یکمین سالگرد شهدای رهپویان امروز از ساعت 15:30 در محل گلزار شهدای شیراز برگزار خواهد شد و اگر مشکلی پیش نیاید از طریق سایت کانون رهپویان  پخش مستقیم خواهد شد

اطلاعات بیشتر را در سایت کانون رهپویان ببینید

بی تو ای صاحب زمان .....

کی شود آیی نظاره بر دل اندا .........

و این جا بود که آقا آمد و نظاره بر دلها انداخت و از انتهای مجلس بهترین گلها را که در آن جا جمع کرده بود به سوی آسمان پرواز داد آخه شب میلاد پدر بزرگوارشان بود و آقا باید یک هدیه خوب ........

درسته واقعه بمب گذاری رهپویان را میگم

ناگهان چه زود دیر می شود

چه زود یک سال گذشت و ما در این یک سال چه تغییری کردیم؟ چه درسی از آن شهدا گرفتیم؟؟

هر کدام از شهدا ویژگی و ویژگیهایی دارند که آنها را از سایر افراد متمایز می کند و ما می توانیم با سرلوحه قرار دادن آن خود را هرچه بیشتر به آنها نزدیک کرده و ....

در ادامه بخشی از ویژگی ها و خصایل ره یافتگان وصال کانون رهپویان وصال شیراز که توسط خانواده های محترمشان ذکر شده است در آستانه یکمین سال پرواز ملکوتی شان به افلاک ، آورده می شود

شهیده راضیه کشاورز:

متولد: 11 شهریور 1371

تحصیلات: دبیرستان

با تمام وجود درس می خوند. همیشه می گفت: آقا امام زمان یار بی سواد نمی خواد.

کم حرف می زد و موقعی که حرف می زد جمله مؤثری می گفت.

خاطرات شهدا را زیاد می خواند.

همیشه قبل و بعد از خوابش قرآن می خواند

شهید محمد علی شاهچراغی

متولد:23 مرداد 1366

تحصیلات: لیسانس       

از کودکی با خودم نماز می خوند و  روزه می گرفت. از نه سالگی به بعد ، روزه هاش رو کامل می گرفت. همیشه توی درس و مسابقات نفر اول بود، روی نمرات درسیش حساس بود.

می گفت: انقلاب و امام زمان یار بی سواد نمی خواد.

(ان شاءالله به یاری خداوند سعی خواهم کرد در طول این یک هفته هر روز از دوتن از این شهدای گرانقدر مطالبی را که از زبان خانواده محترمشان بیان شده است در این جا ذکر کنم)

ادامه دارد.....

مفاسدى که در آستانه انقلاب حضرت مهدى (ع) فراگیر مى شود، بسیار است. امام صادق (ع) در روایتى، نوع مفاسدى که در آخر الزمان رایج مى شود و بعضى از آن ها جنبه اجتماعى وسیاسى، و بعضى جنبه اخلاقى دارد را پیش بینى کرده است .حضرت مى فرماید:

1.آنگاه که دیدى حق مرده و اهل حق از میان رفتند.

2.ستم همه جا را فراگرفته است .

3.قرآن فرسوده شده،و بدعت هایی از روى هوا و هوس در مفاهیم آن آمده است.

4.دین بى محتوا شده، همانند ظرفى که آن را واژگون مى سازند.

5.اهل باطل بر اهل حق بزرگى مى جویند.

6.و دیدى که شر آشکار است و از آن نهى نمى شود، و هرکه کار زشت انجام دهد، معذورش مى دارند .

7.فسق آشکارگردیده و مردان به مردان وزنان به زنان اکتفاء مى کنند.

8.شخص مؤمن، سکوت اختیارکرده و سخنش را نمى پذیرند.

9.شخص فاسق دروغ مى گوید، وکسى دروغ و افترایش را بر او باز نمى گرداند.

10.بچه کوچک، مرد بزرگ را خوار می شمارد.

11.پیوند خویشاوندى بریده مى شود.

12.هرکه را به کار بد بستایند، خوشحال مى گردد.

13.پسر بچه همان مى کندکه زن مى کند.

14.زنان با زنان تزویج مى نمایند.

15.مداحى و چاپلوسى فراوان شده است .

16.مرد، مال خود را در غیر راه طاعت خدا خرج مى کند وکسى از او جلوگیرى نکند.

17.چون شخص مؤمنى را ببیند ازکوشش و تلاش او به خدا پناه برد.

18.همسایه، همسایه خود را اذیت مى کند و مانعى براى او در این کار نباشد.

19.کافر خوشحال است، از آن چه در مؤمن مى بیند و شاد است از این که در روى زمین فساد وتباهى بیند.

20.آشکارا شراب بنوشند، و براى نوشیدنش گرد هم آیند، کسانى که از خداى عزوجل نمى ترسند.

ادامه مطلب...