شکفت غنچه و بنشست گل به بار، بیا!

دمید لاله و سورى ز هر کنار، بیا!

بهار آمد و نشکفت باغ خاطر ما

تو اى روانِ سحر! روح نوبهار! بیا!

مگر چه مایه بود صبر، عاشقان تو را؟!

ز حد گذشت دگر رنج انتظار، بیا!

ز هر کرانه، شقایق دمیده از دل خاک

پى تو تسلّى دل‏هاى داغدار، بیا!

ز عاشقان بلاکش، نظر دریغ مدار

فروغ دیده نرگس! به لاله‏زار بیا!

ز منجنیق فلک سنگ فتنه مى‏بارد

مباد آن که فرو ریزد این حصار، بیا!

یکى به مجمع رندان پاک باز، نگر!

دمى به حلقه مردان طرفه کار، بیا!

به سوى غاشیه‏داران میر عشق، ببین!

به کوى نادره کاران روزگار، بیا!

چه نقش‏ها که بنشستند به صحیفه دهر

ز خونشان شده روى شفق نگار، بیا!

طلایه‏دار تواند این مبشّران ظهور

به پاس خاطر این قوم حق‌گزار بیا!

درین کویر که سوزان بود روان سراب

تو اى سحاب کرم! ابر فیض بار بیا!

ز دست برد مرا، شور عشق و جذبه شوق

قرار خاطر بی‌قرار بیا!

"محمود شاهرخى" (جذبه(