پرتو عشق  

عشق اگــــــر بال گشاید به جهان حاکم اوست   

 گـــــــر کند جلــوه در این کوْن و مکان حاکــم اوست

روزى ار رُخ بنمــــــاید ز نهــــــــــــــانخانه خویش     

فــــــــــاش گــردد کـــه به پیدا و نهان حاکــم اوست

ذرّه اى نیست به عالم که در آن عشقى نیست       

بــــــــــــــارک اللّه که کران تا به کران حاکــم اوست

گــــــــــر عیـــان گــردد روزى رخش از پرده غیب        

همـــــــــــه بیننــد که در غیب و عیان حاکم اوست

تـــــا که از جسم و روان بر تو حجاب است حجاب      

خــــــود نبینى بـــه همه جسم و روان حاکم اوست

مـــن چه گویم که جهان نیست بجز پرتو عشق          

ذوالجلالى است کـــــه بر دهر و زمان حاکم اوست