خانه عشق

خــانه عشق است و منزلگاه عشّاق حزین است

پــــــایـــــــــــه آن بـرتر از دروازه عرشِ برین است

ایـــــــن ســـرا  بارافکن مى‏خوردگان راه یار است

با پریشان حالى و مستى و بیهوشى قرین است

از جهــــان هستى و ملک جهان بینى برون است

بــــا گروه نیستى جویان عاشق  همنشین است

مسکن ســــــوداگرانِ روى یـار گلعـــــــــذار است

مــــــــرکـــــــــــز دلدادگان آن نگارِ مه جبین است

پــــــــــرده داران حـــــــــــرم فـــرمانروایان طریقند

بــــــانـــــــــــى این بارگه آواره از روى زمین است

عــــــاکف این کعبه وارسته ز مدح این و آنست

خـــــــــادم این میکــــده دور از ثناى آن و این است