در آغوش خدا......

هر ساله با نزدیک شدن ایام اعتکاف ، دلت خدایی می شود و بهانه می گیرد. در خلوتی می نشینی و به گذشته می اندیشی. گذشته ای که در سراشیبی دلهره ها رها بودی و هر بار با چنگ زدن به ریسمان محکم الهی توانستی از شر شیطان در امان بمانی.

اما در مسیر زندگی چند باری به بیراهه رفته ای و شیطان تو را از مسیر صراط مستقیم منحرف نموده است. با دیدن نافرمانی های گذشته ات شرمنده می شوی ، دلت می شکند ، افسوس می خوری که چگونه تسلیم شیطان شدی و او توانست گوهر بندگی ات را مکدر کند. احساس می کنی دلبستگی های دنیا دارد خفه ات می کند، دلت می خواهد بروی تا با خود گوهرهای اشک را به درگاه خداوندی هدیه ببری ، اشک هایی که از چشمه های نهان خانه دلت سرچشمه گرفته است و بر گونه هایت جاری گشته است.زبانت یا رب یا رب بگوید و چشمانت بگریند. باید برخیزی تا با اعتکاف ، از علایق و آرزوهای دنیوی آزاد گردی.

اعتکاف

لحظه ایست برای اندیشیدن و شناخت خود و خدا. فرصتی است برای انس و مناجات و دعا و هدیه ای است آسمانی برای خلاصی از شر گناه و ریا.

روزهایی در خلوت خویش با خود بودن و به یاد خدا زیستن. این پیام اعتکاف است.

اعتکاف

گشت و گذاری است در کوچه پس کوچه های درون و گشتن در دنیای « تو در تو »ی دل و شناختن خود و مجاهده با نفس و انس با معبود.

بریدن از غیر و پیوستن به دوست، پیام دیگری است از اعتکاف.

اعتکاف

هجرتی درونی برای سیر در باطن است و مروری بر نفسانیات خویش ، تا گام تهذیب برداریم و کام بندگی برگیریم.

اعتکاف

تمرینی است سه روزه با « قیام» و «صیام» تا یک عمر در معبد نیاز و سجده گاه راز و نیاز ، معتکف حریم بندگی باشیم.

درسی از سه روز برای همه عمر ، این هم پیام دیگر آن.

« رجب » ماه نماز و نیایش است و .... اعتکاف ، چله نشینی در خلوت ناز و خواهش.

ایام اعتکاف اهل عبادت را « عید حضور » است و اهل غفلت را روزنه ای به سوی نور.

خواندن و شنیدن کجا ؟

دیدن و چشیدن کجا ؟

درک حضور و لمس محضر دوست پیام دیگر اعتتکاف.

التماس دعا        

کپی برداری از این مطلب با ذکر منبع مجاز می باشد.

پیغام ظهور