باده عشق

  مــــن خراباتى‏ام از من سخن یار مخواه     

گنگم از گنگ پریشان شده گفتار مخواه

من کــه با کورى ومهجورى خود سرگرمم    

از چنین کور تــــــــو بینایى و دیدار مخواه

چشم بیمـــــار تو بیمــار نموده است مرا    

غیر هــــــذیان سخنى از من بیمار مخواه

با قلنـــدر منشین گر که نشستى هرگز     

حکمت و فلسفـــه و آیـــــه و اخبار مخواه

مستم از باده عشق تو و از مستِ چنین      

پند مردان جهــــان دیده و هشیار مخواه