عفو، یا شراب تلخ

پیامبر اکرم(ص) فرمود: صل من قطعک و اعف عمن ظلمک واعط من حرمک و احسن الی من اساء الیک

با کسی که از تو قطع رابطه کرده است ارتباط برقرار کن و از کسی که بر تو ستم کرده است درگذر و به کسی که تو را از عطای خویش محروم داشته است اعطا کن و به کسی که به تو بدی کرده است خوبی کن.

این خلاف مزاج انسان است. معلوم می شود فایده بزرگ در این معامله خوابیده است. این که به کسی که به تو خوبی کرده است خوبی کنی خوب است. اما خوب بزرگ و علامت مردانگی این است که به کسی که به تو بدی کرده است خوبی کنی. اگر این کار را بکنی مرد می شوی و بزرگ می شوی. این اخلاق خدای تواست. خدا با ما همین کار را می کند. ما با خدا و اولیائش بدی می کنیم ولی آنها جلو عطا و فضلشان را نمی گیرند و محروممان نمی کنند. اینها که پیامبر(ص) فرموده است صفت خدا و اولیائش است که به ما یاد می دهد و می خواهد ما را هم اخلاق خدا کند. این کار خیلی پرقیمت است. شراب تلخ است که حافظ می گوید شراب تلخ می خواهم که مردافکن بود زورش. دیروز که ضعیف و محروم بودی او به تو ظلم کرد و احتیاجت را به تو نداد. حالا که قدرت و امکانات یافتی شکرش این است که او را عفو کنی و حوائجش را برآوری. این برای مزاج بشر سنگین است اما برای دوستان اهل بیت چندان سنگین نیست.

شراب تلخ می خواهم که مردافکن بود زورش

که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

*****

اى انسان تو والاتر از این هستى که در این دنیا، در این جهان پست بمانى و علاقه‏مند به دنیا گردى. تو باید پرواز کنى، متخلق به اخلاق الهى بشوى.